W żywocie Michała Magon, widzimy opuszczone dziecko, pozostawione samemu sobie, które znalazło się w wielkim niebezpieczeństwie wstąpienia na pożałowania godną ścieżkę grzechu. Lecz Pan pociągnął go za sobą.
Michał usłyszawszy miłosne wezwanie, odpowiedział na Bożą łaskę z taką wielką gorliwością, że w uznanie i zdumienie wprowadził tych wszelkich, którzy go znali, ukazując w ten sposób jak cudowne są skutki łaski u tych, którzy przykładają się, by z nią współpracować.
W tej książeczce wynajdziecie sporo podziwu godnych uczynków, a nadto dużo więcej innych, godnych naśladowania. Napotkacie tu także pewne uczynki i słowa z cnoty wynikające, które wydają się przekraczać możliwości czternastoletniego dziecka.
Ale to właśnie ze względu na to, że wykraczają poza przeciętność, wydały się wartymi opisania. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.